Yine bir gün mucize beklerken söyleyiverdim " Adımın anlamı bile mucizeyken, ne demek imkansıza inanmak?" diye. Bir daha da hiç unutmadım bu sözümü, bu sözü söylettiren o an'ı.. Hatta üzerine çok da düşündüm. İmla kurallarıyla oynadım o "-sız" ekinden kurtulabilmek için. Teoride bunu başardım ama mesele pratikte başarmaktı. Ve pratikte başarmak hiç de kolay değildi. Hızlıca akıp giden zamanda bol çabaya ihtiyaç vardı. Bu ihtiyacın yanında bulunması gereken tek şey de sabırdı..
Şimdiyse, her zaman ki gibi hayallerle dalıyorum uykuya, bir gün gerçekleştiğini görebilmek umuduyla..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder